kadife çiçeklerinin ateþe dönüþtüðü zamanlardý
yeþilin sarýya hüzün anlattýðý göç mevsimi
dudaklarýnda eski bir vedanýn yeni sözcükleri
özgür býrakýlmýþ bulutun
baþka bir gökyüzünü seçmesi yalaný ki
söyleyemezdik...
dürülüp bükülmüþ katlama izinde tarihi okunan mektup kadar
eskiydi herþey
"neden sen hala denizden esen rüzgar gibi ayrýlýk
kokuyorsun“ fýsýltýlarý...
çýlgýn bir düþ treninde beyaz gömleklerimize
dudak izlerimizin resmini çizecektik
kaybolursa sözcüklerimiz
içimizden
efsunlu
öpüsecektik…
bir düðümün ortasýnda yürek kancasý
keskin mavilerin firtinlara teslim korsan duygularýna
gök kuþaðýndan bi‘habersiz
bictik aþký...
beni sana
mahkum ettiðin gözlerindeki
gidilmezliðim…
atladýðým uçurumda bu son yolculuðumun
umut ertesi…
-----------
benim ( bütün )hikayem sensin ...
YILDIZ