ölüm insanları bekleyen ışıktır...

Herkese boyun eðmekten çok;

Asildir ayakta ölmek.



Aþýklar için sevdiklerinin gidiþi;

Sonbahar ayýnda ölümü tatmaktýr.



Ayaðý çukurda bir adamýn son çaresi;

Herkese eski görünüp aslýnda yeni olduðunu gösteren ÖLÜM’dür.



Hayattan bunalmýþ her insan dile getirir;

Hepimiz bir gün toprak olacaðýmýzý...



Aniden sol þeritten bulanýk bir ýþýk gördüðünüzde;

Zaman sizin için durmuþtur artýk.



Ýnsanlar uykudadýr; 

Öldükleri vakit.

...

Bir hayat alýntýsý yapýyorum;
Yaþamýn ta derininden.

Ölümü iþliyorum satýrlarýma,
Geçmiþimi..
bugünümü,
geleceðimi..
..anýyorum haykýrýrcasýna.
Hayat anlamsýzlaþýyor;
Ve tüm bedenlerde yazýyor sonunu;
Týpký bir romancý asaletiyle...
Çiziyor ölümün soðuk yaklaþýmýný;
Yansýtýyor fotoðraf karelerine...

Nedense kimsecikler anlatamýyor gözleri yaþlý bir þekilde;
Ve dalgalý denizlerde kaybolup gidiyorlar usulca hiçliðe...
Sosyal Medyada Paylaşın: