Sessizce Yaklaştı; 'ÖLÜM'
Kýrdýðýn kalplerin anýlarýyla yol aldýn
Bakmadýn ardýndaki yýðýlý geçmiþe
Düþünmeden çekip gittin belki de;
Aradým seni delicesine,
Sen ise uzaklaþmýþtýn,
Görünmeden,
Sessizce…
Ne sonu ‘sen’ olan bir yol;
Ne de odamýn duvarýna yansýyan hayalin,
Senden kalan bir parça yalnýzlýk vardý;
Ýçimde býraktýðýn ‘soðuk ayrýlýk’
Ýbret-i Âlem oldu çekip gidiþin,
Bir türkücünün naðmeleriyle döküldün parçalara,
Þairler gaddarca yazdý seni mýsralara,
Melekleri bile doldurdun þeytanca düþüncelerle,
Konu komþu duyurdu tüm mahallede,
Ne iyi, ne de kötü anlamda,
Adýn yýðýldý sokaklara…
Sen bu aþký heves
Bense bir ömür saydým…
Deðer miydi?
Gidiþinle yýkýldým umarsýzca,
Engel oldum kýrýk kalbimin dillere düþmesine,
Kimselere göz olmadan aðladým umutsuzca,
Zaman ise kayboldu,
Dar geldi yokluðun,
Sisli gecemde…
Ölümün son çýðlýðý bana fýsýldar oldu,
Görünmeden
Sessizce…
Ve o an;
Ýþte o an…
Yeni canlar yakarken
Sen;
Yalnýzlýðýn boþ sokaklarýnda ölümle tanýþtým
Ben!…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.