Dün Gece Yine Yalnızdım..

Dün gece yine yalnýzdým, her gece olduðu gibi.
Yürüdüm sokaklarda, birbaþýma
Nerede olduðumun ve nereye gittiðimin ne önemi vardý
Ay da göstermiyor ya yüzünü, kimin umrunda.

Kuzey yýldýzý oradaydý, kervanlarýn rehberi
Kimbilir nice vuslatlara vesile oldu
Ya da nice gönüllerin uzaklaþmasýna..

Dün gece yine yalnýzdým
Yürüdüm ýssýz sokaklarda
Bir ben kaldým karanlýðýnda gecenin
Bir de baþýboþ sokak köpekleri..

Beyaz bir gül aldým, kokladým
Ýncinirsin diye kýyamadým öpmeye..

Ege’den Marmaraya oradan Karadenize akar ya koca deniz
Belki gözlerin deðmiþtir diye
Avuçlarýmý doldurup yüzüme sürdüm
Bir hayal belirdi karþýmda
Henüz benliðini yitirmemiþ zamanlardan kalma
Titriyordu, sýkýca tuttuðum sol eli
Usulca öptüm parmak uçlarýndan..

Dün gece yine yalnýzdým aðladým doyasýya,
Nasýlsa yoktun, görmeyecektin..

Özlemlerimi, acýlarýmý kendime saklayýp,
Gönlümdeki tahtýný beyaz güllerle donattým
Ýçini sevgiyle doldurdum,
Ve bir karanfil býraktým sulara aldýn mý?..

Dün gece yine yalnýzdým, yürüdüm amaçsýzca
Bir tebessüm gönderdim, ýlgýn esen rüzgarla,
Ýhtiyaç duyduðun bir an’da dudaklarýna kondurasýn diye.

Dün gece yine yalnýzdým...

Sosyal Medyada Paylaşın: