HARCADIN BENİ ZALİM

öyle çok inanmýþtým ki sana
tatlý dilin ne güzel sözler sarf ederdi,
avuçlarýn saçýmý okþarken
gözlerin yürek piyonamda þarký bestelerdi,
bir gün kuytu köþede bir genç tutmuþtu göz sokaðýný
yavaþ yavaþ sokulmuþtu çaðlayan dudaðýna
bana ihanet mermisini ilk sokuþundu zalim.
þimdi yalanlarýnda sende mazi oldun,

oysa sana gönülden iman edercesine baðlanmýþtým
her yastýða baþ koyduðumda
mutluluk hayalleri ile oyalanýp
çile dolu yüreðim senin için aðlardý,
yüreðin son kalesi idi ismin
mahur beste idi çaðlayan dudaðýn
vurdun sýrtýmdan ihanet ateþini
bilmedin sevdanýn kýymetini
bilemedin sana verdiðim yüreðin deðerini
sus artýk konuþma ne olur
ihanetini al git benden zalim

bir saklanbaç oynunda,,
rüya gibi geçti ömrüm.
yalan ile vurdu aþký felek
avuntu sokaðýnda biçildi kaderim
bir bir yýkýldý sevda kapým
aþk anýlara karýþtý
mazi oldu gecen günler
yerle bir oldu, inaçlar
büyüdü aþk yaram
kangeren oldu sevdam
bir bir çoðaldý yürekte nefret
kitledim gönül kapýsýný
bastým yüreðin damarýna
çektim nefret tetiðini
sonunda sende bende öldün zalim.

irfan kökten
Sosyal Medyada Paylaşın: