Nafile coþmayacak,
sular gizlemeyecek sizi daðlar gibi!
Tüyü bitmeyen yetim hakký bilmediniz,
unuttunuz,
hiçe saydýnýz kardeþliði.
Umutlarýn üstüne eserken ayaz
duyarlý yelkenler parçalandý.
Ardý sýra, yamaçlarýndaki kana
sitem yolladý zirvelerindeki beyaz.
Ne keçide,
ne devede var bu inat!
Seyredilen manzarada
öngörülerin rüzgârlarý eserken
yarýnlara dair düþünceler kalbi yoruyor.
Gözlerden süzülen iki damla yaþ,
sabrýn, biten nefesiyim diyor yavaþ yavaþ.
Kemirdiði bedende sefa sürüyor parazit!
Toprak baðrýný açmýþ bekliyor, gören kim!
Hadi; kulak ver hislerine,
sensizliðe ve yaþamýn gayesine kafa yor biraz!
Zerre kadar imanýn varsa þimþeklerin çakacak,
iþte o zaman
huzur dolu gönüller ile
güzel ülkemin kayasý bile gül kokacak.
30.08.2012-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.