Kahve Kokusu

Bakýr cezve vakarla köz üstüne kavrulur.
Baþlar naz öyküsünü ýmýl ýmýl yazmaya.
Leyla’nýn ipek saçý hayallerde savrulur.
Mecnun sýrrýný söyler leylin koynunda aya.
Sarar sarmalar bizi hazla kahve kokusu.

Bin buse bestesini dudak onunla okur.
Damakta kalan izi yansýr gönle giz ile.
Her yudum ibriþimle hatýr kilimi dokur.
Fincana fiske vursan yüreði gelir dile.
Tutsaðý eder bizi sözle kahve kokusu.

Zamana nakýþ olur yýllarca usaresi.
Adý tadýndan mülhem huzur kapýsý açar.
Dinginlik mevsiminde sýkkýnlýðýn çaresi.
Yudum yudum efsane huzur ve sükun saçar.
Kendine baðlar bizi nazla kahve kokusu.

Özün ateþe verir su ona vuslat için.
Rengiyle kokusuyla suya iner zarafet.
Bunca zamandan beri eskimez hatýr niçin.
Kýrk yýllýk naz perisi betimlenmeyen afet.
Kalýcý olur izi közle kahve kokusu.

Yazýlýp çizildi hep tarihin nazlý kýzý.
Þarkýlarda güftedir notadýr ezgidir o.
Fincanýn sinesinde kýrk sene süren sýzý.
Arifler meclisinde söz üstü sezgidir o.
Baharý karýþtýrýr yazla kahve kokusu…
Ankara, 24.08.2012 Ý.K
Sosyal Medyada Paylaşın: