Gün, güneþi ötelerken Puslu karanlýklar doðurur gece. Cýlýz bir ýþýk Köhne evin Duvarlarýný yalar.
Bir adam Baþý ellerinin arasýnda Hem savcý hem hakim kendine Þahitsiz davalarýn Yargýsýz infazlarý Kýrmýþ kalemini Yüce divanýnda.
Avuç içlerinde Silinmiþ çizgileri umutlarýnýn Bir çaðlayanýn sesi Yankýlanýyor uzaklardan.
Serçeler kanat çýrpýyor Ýmbata tüylerini okþatarak.
Yorgun ayaklarý sürtünürken Kaldýrým taþlarýna Ateþ böcekleri ýþýkla dansa baþlamýþtý bile. Ne kadar da benzeþiyoruz diye düþündü Ben de senin pervanendim.
Biliyor musun her gece En parlak yýldýzlarda aradým seni. Hoþ tanýþtýðýndan bu yana Kendi söylediklerini Kendi duymaya alýþýktý ya Yine de varmýþ gibi Elindeki beyaz gülü Fýrlattý gökyüzüne Yolun açýk olsun dost dedi.
Sen beyaz güle Ben sana Doyamadýk birtürlü..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bedevi_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.