KARANLIK

Bir rastlantý,
Zifiri karanlýða
Kara gözlükle baktým

Karanlýkta
Hiçbir þey görünmezken
Kara gözlükle görmeye baþladým

Seçiliyordu,
Karanlýðýn ayrýntýsý
Kimi yer, koyu karanlýk
Kimi yer, hafif karanlýk

Görünüyordu artýk
Görünmeyen karanlýk
Sanki gelmiþ gibi aydýnlýk

Þaþýrdým ilk anda
Gözlüklerimi çýkardým
Tekrar baktým karanlýða

Karanlýk yine aynýydý
Hiçbir þey görünmüyordu

Gözlükleri tekrar taktým
Yine aydýnlandý karanlýk
Seçiliyordu her farklýlýk

Ýlginçti
Çok ilginçti

Bu ne iþti
Ne garip þeydi

Karanlýða
Karanlýk bakýnca
Seçiliyordu karanlýk
Sanki ortalýk aydýnlýk

Hatýrladým
Allah’ýn sözünü

“Karanlýkta olanlar
Kendilerini aydýnlýkta sanýrlar”

“Olmayýnca aydýnlýk
Aydýnlýk sanýlýr karanlýk”

“Gelince hidayetin aydýnlýðý
Ortaya çýkar karanlýðýn yalancýlýðý”

28 Aralýk 2008 - Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:

MEHMET ÇOBAN Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

AŞK DÜŞTÜ YÜREĞİME GÜZELLİKLER KADAR DOSTUM KENDİMİ DİNLİYORUM ASA HODRİ MEYDAN SİYAH BEYAZ KIŞ ORTASINDA NE DEMELİ? KURBAN