sohbet-2-

koþarken hissetmezdim yorulduðumu
oturduðumda anlardým
bugünlerde hep yorgunum niyeyse
hiç koþmadýðým halde.


ne basit cümleler kuruyorum deðil mi?
ne kadar sýradan
oysa hiçbirþey ayný deðil
görünen köy kýlavuz istiyor
belki bu yüzden
yeni bir sayfa açýyor zihnim
’i mgelerin caný cehenneme !
ben dolaylý anlatýmlardan anlamam’
diyor.
onaylýyorum þiddetle:
-ben de anlamam.


az önce sokaða attým kendimi
yaðmur yaðýyordu
bir þemsiyem bile yok, inanabiliyor musun?
-yani vardý da nerde unuttum kimbilir-
biraz alýþveriþ yaptým hayata katýlmak için
kartýmý düþürmüþüm arka cebime koyarken
bi’ daha çýktým sokaða
geçtiðim yollara bakýndým
bir kat daha ýslanýp döndüm eve
müþteri hizmetlerini aradým
kartý iptal ettirmek için
telin ucundaki bayanýn kibar sesini duyunca
geçenlerde’ zýrt pýrt arayýp durmanýzdan sýkýldým
hiçbir hizmetinizle ilgilenmiyorum
bir daha rahatsýz etmezseniz sevinirim’
çýkýþým geldi aklýma, utandým.
-neyseki her seferinde farklý biri bakýyor tele-
annemin genç kýzlýk soyadýný unuttum önce
sonra adresi
kesin salak olduðumu düþündü kýz
-sorun deðil, düþünebilir-
ev telefonunu anýmsamam da zaman aldý tabi
neyse...
hayata katýlmakta zorlandým anlayacaðýn
yalnýz, hayat bana katýla katýla güldü gibime geliyor.


yine de
gülmek iyidir, diyorum kendime.
biri beni de gýdýklasa...
adý hayat olsa.




















Sosyal Medyada Paylaşın: