İLK ADIM

Zamanýn en hüzünlü vakti aylardan Ekim
Sonbahar bütün suskunluðuyla kapýmýzda
Simsiyah bir hava var yürüyorum ve tekim
Saydamlý aynalardan bir set var aramýzda

Ruhlarýmýz beraber fakat cesetler ayrý
Sen bir köþeye sinmiþ sessizce aðlýyorsun
Ýkimizin de korkusu yok Allah’tan gayrý
Alnýna düþecek o yazýyý bekliyorsun

Hastane köþesinde üç beþ gariban çocuk
Kalpteki sancým beni çekiyor oralara
Gözlerin gözlerimi okþuyor boncuk boncuk
Seni anlatmaktayým sahipsiz sofalara

Böyle bir gündü iþte gözlerindeydi hayat
Gözlerin bir çekimlik nefes ve bir damla su
Sensiz ölüm güzel istersen eceli dayat
Ruhum gözyaþlarýnda saklý sessiz bir buðu

Yürüdüðüm sokaklarda hayalin var sanki
Bana sýcak bir tebessüm atýyor gözlerin
Seni sayýklamadýðým hiçbir an var mý ki?
Þifasýz yaralarýma dermandýr sözlerin.

Hamza KAPLAN
Sosyal Medyada Paylaşın: