Elimdeki
Bir demet kýr çiçeðini,
-Lodos muydu,
Karayel mi
Bilemedim-
Aldý götürdü,
Sýmsýký tuttuðum elimden.
Sadece bir ince sýzý
Ve
Kokusuyla
Bir kuru dalý kaldý
Kýr çiçeklerinden ellerimde.
Þimdi
Oturur da
Þu kara taþa,
Büküp boynumu
Bakarým semaya;
Dilime dolanan
Bir uzaklarýn türküsünü söyler,
Dalar giderim:
“Neyleyim köþkü,
Neyleyim sarayý;
Ýçinde salýnan
Yar olmayýnca.”
12.11.2007
SERAP ÖZALTUN