AKDENİZLİM

Sen þimdi,
Akdeniz’e bakan evinde oturmuþ
Pýrýl pýrýl
Güneþin doðmasýný seyretmektesindir.

Ya ben,
Ankara’nýn karlý, çamurlu yollarýnda
Vazgeçtim o mavi güzelliði seyretmeyi
Hasretim sýcak bir güne.

Sen þimdi
Oturmuþsundur balkona
Almýþsýndýr eline nakþýný
Belki yudumluyorsundur sýcak çayýný.

Ye ben
Elimde kýrýk bir kalem
Yine öyle bir kalple
Yorgun gözlerimle
Bence anlamsýz bir þeyler okumakta
Ve bir þeyler karalamaktayým.

Sen þimdi
Ne kadar mutlusundur
Özlemin yoktur
Oturup saatlerce düþündüðün biri yoktur.

Ya ben
Uçup gitmiþ mutluluklar benden.
Gün mevsim, mevsim asýr olmuþ.
Hele sensizliðin acýsý
Kapanmaz bir yara olmuþ.


Muhammet ARDIÇ
ANKARA- 1989

Sosyal Medyada Paylaşın:

ozan33 Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

BEN SENİ HİÇ TANIMADIM BABA PORTAKAL ÇİÇEĞİM(ŞARKI SÖZÜ) URFA’NIN NAZLI CEYLANI PORTAKAL ÇİÇEĞİM PORTAKAL ÇİÇEĞİM KADRİ BABA SEVDİN Mİ HİÇ? SENİN GÖZLERİN önemsiz .. SUZİ