BEN SENİ HİÇ TANIMADIM BABA

Ben seni hiç tanýmadým ki baba.
Gözlerin gözlerime bakmadý.
Ellerin ellerimi tutmadý.
Ama yüreðim yüreðinde,
Hep attý durdu baba.

Ben seni
Bir kaðýt parçasý olan resminden,
Annemin saçlarýmý okþarken anlattýðý masallardan,
Bazen, kan-ter içinde uyandýðým rüyalardan,
Ve sana dair kurduðum hayallerden,
Hatýrlýyorum baba.

Ne bir kez masal anlatabildin,
Ne bir þarký söyleyebildin,
Ne de bir þiir fýsýldayabildin kulaklarýma.
Bir kez okþayamadýn saçlarýmý.
Ama ben
Okþanmýþ gibi hep daðýnýk býraktým onlarý baba.

Mahalle aralarýnda top oynarken
Düþtüðümde hep seni arardým.
Sen yanýmda olsaydýn,
Hiç bileðim bükülür müydü?
Ya da hiç dayak yer miydim baba?

Ve akþam olurdu.
Herkesin babasý gelirdi.
Bir sen gelmezdin.
Ama ben
Hep seni beklerdim.
Ellerinde balonlar,
Oyuncaklar,
Ya da gofretlerle,
Benim de babam bir gün gelecek derdim.

Nerden bilebilirdim ki baba.
Ölümün ayrýlýk olduðunu,
Gidip de gelmemek olduðunu,
Sensizlik olduðunu,
Nerden bilebilirdim ki,nerden,nerden.
Kýþ günleri þimþekler çakardý,
Cereyanlar kesilirdi.
Annemin göðsüne yaslardým baþýmý.
Ah! birde sen olsaydýn baba.
Korkar mýydým hiç karanlýklardan?
Korkar mýydým yalnýzlýklardan?

Telden arabalar,
Çamurdan evler,
Kargýdan uçurtma yapardým.
Yüreðimi uçurtmanýn kuyruklarýna baðlar,
Sana selam gönderirdim baba.
El ele tutuþan ,
Bir çocuk görsem babasýyla.
Boðazým düðümlenir,içim titrerdi.
Ellerim,ellerinin sýcaklýðýný arar.
Damarlarýnda dolaþan kaný hissederdi.
Ve sonra
Bardaktan boþanýrcasýna aðlardým baba.

Önümde bir gölge,
Arkamda ayak sesleri,
Ya da çalan bir araba kornasý,
Uçan kuþlarýn kanadýnda,
Seni hissederdim,
Seni duyardým,
Seni görürdüm baba.

Ve yýllar geçti baba,
Büyüdüm artýk.
Biliyorum artýk gelemeyeceksin.
Tutamayacaksýn ellerimden,
Okþayamayacaksýn saçlarýmý.
Ýçimde bir yara olarak kalacak yokluðun.

Ama ben ,
Seni yüreðimin derinliklerinde sakladým.
Her an çýkýverip .
Geleceksin diye.
Hep özledim,
Hep bekledim.
BEKLEYECEÐÝM BABA.

Sosyal Medyada Paylaşın: