Ey beni gözü yaþlý arda koyan sevgili
Sökünüp umutlarý dikensiz yol mu buldun?
Ey maziyi unutup dünden soyan sevgili
Güvenip el verecek, yerime; kol mu buldun?
Öyle ise kal demem, çalmam hiç bir rüyâný
En aðýr uykularýn yamacýna at beni.
Sessizce yanýmdan git, unutarak riyâný
Gamlý yakamdan çekil, bir kez daha it beni.
Sorarým sana,neden! Takip edip izimi
Eþiðimden içeri yâr postuna büründün.
Neden sendeyim deyip, yaslandýðýn dizimi
Gün kýlýp yolculuða, el’e doðru süründün ?
Neler kaldý geriye...Neler ummuþtum oysa
Ertelenen ömrümün aþkýndan döndüm bugün.
Ýlmek ilmek sevginin çözülen terki buysa
Baðrýmýn ayazýnda donarak söndüm bugün.
Apansýz gelen vakti yaþa; tartýlmaz hazla
Bulutlu susuþlarým bekler... Sürprizin gibi
Kaç düðümle hoyratça susturulmuþ niyazla
Gözükür arasýndan elbet güneþin dibi.
Nezahat YILDIZ KAYA