Yanılmışım
Bir türlü iþin içinden çýkamadým,
Sebebi neydi sancýlarýn!
Bedende canýn, damarda kanýn,
Geldiði yeri unutmuþ sonradan.
Aklýma ilk gelendin, medet sendin,
Meðer nasýl da yanýlmýþým!
Gördüm,
Deðerimi haykýrýyor sýrdaki pus.
Zahmet eyleme, söyleme nafile,
Martavalýný yut, özünde mayalansýn.
Esir olmuþsun rehavetin pençesine,
Ýyi bak yazýnýn, turanýn yüzüne.
Cümlesine böyleysen eðer
Asýl kaybeden kimmiþ,
Zamanla anlayacaksýn.
Zaten eskilerden aþinayým,
Mucidi sen deðilsin vefasýzlýðýn.
Ne umdum, ne yaðdý bulutlardan,
Güvendim yine, þaþkýnlýðýma yanarým.
Daðlar yerinde, seyyah olan insan,
Sabýr be gönül,
Deðiþim belli, kulaklarýn çýnlasýn.
Gün batar, gün doðar,
Giz bildiðin döngülerde
Geceyle gündüzün sýnýrlarý var.
Elbet, filizlerini görünce hatýrlarsýn,
Belki utanýrsýn ektiðin cefadan.
Hadi;
Bir iyilik yap kendine!
Mazide býraktýðýn adýmlara dön,
Ýzlerini topla anýlarýn sokaðýndan.
13.08.2012-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.