Þimdi tüm sözcükleri çekip alsam
kaç cümle kalýr yarýna..
Ruhumun eskitilmiþ yüzünden,
ayrýk ve güleç bir akþam biriktiriyorum ikimize.
Ve imla kurallarýndan baþlýyorum
daðýtmaya..
Unutma dostum;
Bir çift göz,
sadece bir çift hüzünlü göz dinler,
yolsuz ve yordamsýz hayallerini..
Sen,
gökyüzü bitti derken..
Ahh!
Kimbilir kaç düþ’e teyellendi
ve kaç vuruþtan geçti ümitlerin..
Daðýlmýþ da olabilirsin haber bültenlerinden.
Ama unutma,
hiçbir zaman kaygýsýz deðildir insan.
Sevdadan kavgaya dönüþürken
ya da kavgadan ekmeðe doðarken..
Görüyor musun..
Geceye kimsesizlik yaðýyor adeta,
dakikalar öyle yalnýz ve kalabalýk..
Yakanlar ve izleyenler tarihe not düþtükçe,
insanlýk yoksullaþýyor.
Dönüp baktýðýmda saçlarýmýza süzülen tek þey beyaz
ve yazgýmýz yine karanlýk bir gülüþün ucunda..
Savaþ günlerinden kalma bir cüretle
düþünüyorum..
Deðil mi ki yaþam bazen sanrýdan ibaret ;
sürecek bu kavga,
faili belli cinayetler ülkesinde..
Toprak, zenginliði siliyor gün ortasý.
Þimdi tüm iþaretleri kaldýrsam,
kaç ocakta yanar can sýzýsý..