nasýl da umarsýz çekip gittin yanýmdan
yaþanmýþlýklar adýna olsun dünüp bir defa bile bakmadan
boynu bükük kaldým
harabelere döndüm viraneler gibi yýkýk öylece...
bir seni getiren gemiye
bir de seni benden götüren o arabaya bakakaldým
bin küfür savurdum ardýndan...
þimdi acýlarýmý satýr aralarýnda öldürüyorum þiirin
bir adýn kaldý dilimde bir de içimi yakan o kokun...
ayaklarýmý ellerimi unuttum
sadece bir kaç sus yüklü damla terketti usulca
sen yorgunu feri sönmüþ gözbebeklerimden...
ateþ soluyup alev kusuyorum
aciz bir sýzý þimdi sýcaðýn avuçlarýmda
çürümüþ aðýt aminsiz dualarým yakarýþlarým kanýyor
o yangýn büyüyor
bir acýn bir avuçta göz yaþý gözlerimdeki
sen artýðý eski sevinçleri yedi küle zindanlarýnda boðuyor
damlayan isyanýmdýr...
oluk oluk kanadým kanattým gökyüzünü yýrtarcasýna
cehennem çukuru gözbebeklerimi kanattým Ýstanbul’u yakarcasýna...
içimde kýyamet artýðý fýrtýnalar
adý batasýca Ýstanbul bana kabir kadar dar geliyor
martý çýðlýklarý yaramý tekrar tekrar kanatýyor
hadi koca kent sana düþtü bu nutfeyi cesedi musallasýz kaldýrmak
vebalý gibi taþ baðlayýn ayaklarýma
gömün beni selasýz duasýz künyesiz Sarayburnu açýklarýna
helalsiz gömün...
Hasan ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.