Oldu mu ya arkadaþým; Böyle, zamansýz býrakýp gitmek var mýydý? Sen demez miydin bana, "dost ile içilir bu içki" Peki,þimdi ben kiminle kaldýracaðým kadehimi? Aslýnda kýrýldým sana; Ama mazeretini de kabul ettim, Seninde elinde deðil çünkü... Anlayamadýðým þey, Bu kadar acelen neydi? Yine bir tüyo almýþsýn besbelli; Gittiðin yer güzel olsa gerek. Gerçi, senden önce gidenler bir haber vermedi, Ama sen iþini bilirsin, her zaman olduðu gibi... Orada ortamýný bulup da bir masa ayarlarsan eðer, Benim içinde bir sandalye atýver; Bakarsýn, bir gün bende apar topar gelirim. Sen, beni yalnýz býraktýn ama, Ben, seni yalnýz býrakmayacaðým orada asla. Bu kadehimi senin için kaldýrýyorum, Unutulmayan dostluða... Ama sanma ki bu bir veda, Sadece þimdilik elveda...
Erman Ulusoy Kýrklareli Sosyal Medyada Paylaşın:
Ermanulusoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.