Þafak doðum sancýsý çekerek tan yarýyor, Usulca gözlerimi açarým sessiz sessiz. Yeni doðan güneþle gönül seni arýyor, “Ýþte sahibim diyor”, kimse deðil kimsesiz…
Kaç kez kapýna geldim izimi sile sile, Ýkrarým inat eder her þeyi bile bile, Sevdâya zaafým var, ne diliyorsan dile, Bu yaz çiðdemler açmaz, lâleler küser bizsiz…
Aþkýn katili olma keserek nefesini, Susturamayacaksýn yüreðinin sesini, Yerden-göðe hakký var, almadý hevesini, Sök kurusun kökleri o yaþayamaz bensiz…
Parmakla sayar oldum hasret dolu yýllarý, Ucu kavuþamayan kývrým kývrým yollarý, Boynuma dolanýyor senelerin kollarý Kaç takvimi bitirdim, ne haber ne de bir iz…
Ayser ÖZBAKIR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayser ÖZBAKIR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.