gökyüzünde asýlý kalmýþ tek bir yýldýzdýn dün gece öylesine uzak öylesine maðrur dokunmak istedim uzanamadým ellerim çýrýlçýplaktý senin yokluðunda..
yanan sigaramýn ucunda birikmiþ kül kadar gri dalýndan koparýlmýþ gül kadar solgun ardýna dönüp bakmayan gün kadar yitiktim günbegün kendi ölümüne tanýklýk eden bu kentte..
nazlý nazlý serin bir yel gibi bir çýrpýda bitivermiþti bu yaz tek tesellimizdi birbirine benzeyen özlemlerimiz..
nerden geldiði belli olmayan bir melodi kulaklarýmý týrmalýyordu ’sen aðlama aðlama gözbebeðim sana kýyamam’ ah dedim yalnýz deðilsin üç beþ damla gözyaþýnda saklýydý mutluluk anladým akýttým pýnarlarýmdan sessizce o da gidiverdi..
þimdi kapýda öksüz sonbahar aþinaydý nasýl olsa beraber çýktýðýmýz bu yolda..
susarak þiirler yazarýz susuzluktan çatlamýþ göðsümüzden içimizde kopan koparken sararmýþ yapraklar misali kýrýlan o mutsuz küçük kýz çocuðuna ne diyor Sezen sen aðlama sen aðlama sus artýk aðlama..
Sosyal Medyada Paylaşın:
cemrece Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.