Altın Vuruş (Şiir)

A L T I N V U R U Þ

Afyon sandýðý boþ kalýnca, buram buram dilenir beyin
Örümcekler týrmanýr üstüne. Ruh çökümü, hiçlik!..
Duyarsýn kýrýlan düþlerin sesini, zangýr
Zangýr üþüdükçe daralýr beden, büzüþür
Kesintiye uðrarsýn, seni askýya alýr hayat.

Kurumuþ dere yalnýzlýðý, susamýþlýk, som baðýmlýlýk
Devinir düþ barýnaðý… Belleðini kazýyacaðýn yere, seðirttin
Bin çekimlik haz duyarsýn bir çekiþte, baldan tatlý
Çadýr kurmayý düþlerken mutluluða
Ýlaç gibi geldiðini sanýrsýn, çatladýkça i mgeler
Ah ayrýntýlar..!? Dalga dalga vurur yürek kýyýlarýna!..

Bedenselden ruhsala gömüldün, yüzün sevindi
Duyumsuyor musun, düþlükte ne kaldý?..
Nasýl olsa baðýmlýlar yazýyor ölümün önsözünü!..

Ýçine sinen seni, erkek gibi aldatýr
Tekrar çaðýrýr kýrýlan günün, geceler azar
Kendi izinde, yine derde düþersin çýðlýk çýðlýða..!

Ayaza kesen göl kadar durgun gözlerin
Kanýna tutunamaz strese kapýlan ruhun
Savrulur kuyuya düþen çýðlýðýn!..
Ýki zaman arasý boþluk… Ölüme denk düþer uzayan çöl..!

Ecel elinde, iksire; baðýmlý olduðun aþkýna
Yalýnayak, ölümü özlemiþ gibi altýn vuruþa koþarsýn..!?

Gel çarem, yol göster hayat, süpürmesinler beni!..

Ali Akdemir
17. 12. 004
Kayseri


Sosyal Medyada Paylaşın: