Ge
Bir An
Bu dünyada güneþin topraða deðdiði yerde,
Gölgeyle ýþýðýn ince sýnýrýnda,
Bir arpa ölüm, bir arpa yaþam.
Ve bin anlam yüklü yaðmur kokan yapraklarda...
Saçlarý deniz kokan kýzlar,
Omuzlarda taþýnan þerefli bir ölü.
Ve bir çocuðun gamzeleri;
Nokta nokta, çizgi çizgi...
Onun seyrek saçlarýný üfleyen bir rüzgar.
Ölü gider, çocuk güler, deniz kokar.
Güneþ gider, rüzgar durur, akþam olur.
Ve gelen akþam,
Ne yüreðimi kabartan deniz kokusundan haberdar,
Ne de o minik gamzelerin çocukluðuna nail!
Gözlerimi zihnime çevirerekten bakýyorum kendime,
Bir lahzayý içime çekip hapsettim.
Esaretimde yaþýyor deniz kokulu kýzlar,
Yüksek kültür omuzumda bir papaðan.
Ben denizim, ben rüzgarým, ben gamzeyim, ben düþünceyim!
Ve düþündükçe daha kaç kýzýn saçlarýna sineceðim?
Rüzgar olup uzaklardan kaç þarký dinleyeceðim?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
En Çok Okunan Şiirleri
Bir An