Býktým artýk yoksulluktan , darlýktan. Býktým engelinden, býktým zorluktan. Usandýðým insan denen varlýktan. Yýlsýn sabret sus be aðlama gözüm.
Yaþadýðým hayat ,hayat deðildi. Ne kimseler sordu ne halim bildi. Caným dediklerim defterden sildi. Silsin sabret sus be aðlama gözüm.
Akar iken içime gözüm seli. ‘’Gülmek’’ dedim.’’Gülmektir en güzeli.’’ Cümle alem beni zannetti deli. Bilsin sabret sus be aðlama gözüm.
Ümitlerim birer birer yýkýldý. Boðazýma nice halka takýldý. Felek bile beni düþmaný kýldý. Kýlsýn sabret sus be aðlama gözüm.
Yine bastým baðrýma kara taþý. Yandý derunumda hasret ateþi. Koktu ama kaldýran yok þu leþi. Olsun sabret boþ ver aðlama gözüm.
Per periþan oldum belim büküldü Dost kýnadý, düþman üstüme güldü. Dediler ki: Aþýk Sami de öldü. Ölsün sabret sus be aðlama gözüm. Sosyal Medyada Paylaşın:
sami biberoğulları Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.