Güneþle aydýnlanalým, hatýrlatalým kendimizi dünyaya
Kimler nasýl zevzeklik etmiþse umursamayalým
Düþünsel bir aþk yaþatma bana yeter, gel
rayihan kýr papatyasý olsun gülücüklerinde
Realitemize bakakalsýn insanlar bihuþ,
nazar etseler de umurumda deðil...
Sensizliðim sana seslenmekte bak,
o da pes etti iþte sonunda!
Güneþinle yanýp, rahmetinle yýkanayým,
Sensizlikle sersefil kalmayayým...
Varýlmaz aklanlarýn her birine
baharýmý getirdim, ben yaðmurum.
Seslenirsen bana,
sona erer sensizliðim.
Kaybolur korkularým,
kargaþa biter ruhumda...
Çaðýr beni, ücra diyar yurtsamalarýnda ufak bir bulut olup,
gözlerimden akayým damla damla
gönlüne tutku saðanaðý yaðdýrayým…
Çaðýr beni, çaðýr ki, bahçene beyaz yapraklý çiçek olup,
gecelerine kokayým buram buram.
Eriþsin kurtuluþa cilveli ceylânlar, inatçý zebralar, avcý yýrtýcýlar önünde.
Çaðýr beni ki, dirlik bulsun cansýz hayatlar, ferahlansýn gönüller,
Susuz yüreklere çaðlasýn salâh; dost kalsýn merhametli eller...
Çaðýr beni, çaðýr ki, þefkatimde yorumlansýn hisler...
Sana çaðlar gözlerimden topraða akan gönül çaðlayaným...
Bedbin ceren gibi yaklaþayým, okþayayým saçýný.
Islak ýslak seveyim yüzünü...
Sükut et, bana sýðýn saatlerin acýmasýzlýðýndan,
rahmetime kucak aç…
Kuralsýzca büyüttüðüm aþký
ilginç bir ödül gibi koruyorum gönül kasamda.
Kucakla beni muhabbetle,
gönlüme doldurduðun o mukaddes ilham için,
aþk için kucakla.
Üþütme yüreðinde.