DERTLÝ PINAR....
Sessiz bir sevdanýn masalýydý
Bir çoban çeþmesindeki buluþmalar
Musluk akar serçe þakýrdý
Perçemin düþerken alnýna
Köy kenarýndaki vadi yankýlanýrdý
Siyah kirpiðine takýlýrken gözlerim
Kýyamaz dokunamazdým gece siyahý saçlarýna
Kurak kalmýþ dudaðýmdayken adýn
Bahar baþlangýcý papatyalardan taç yaparken sana
Kokun koþardý dað zirvesindeki kardelenleri açtýrmaya
Bir çobanýn acý bir kavalý dokunurdu kulaklarýmýza
Sen gelmeden göðsüm gelincik tarlasý olurdu savrulurdu
Kuzu seslerine karýþýrdý düþlerimiz
Al yazman hep göðsümde büyürdü
Damla damla…
Boyumuzun huyumuzla bir yaþýtlýðýnda
Kýlýç yarasý girdi aramýzdaki baþlýk parasý
Sen yetmiþindeki dedeye gitmenle gömüldüm
O çeþmenin karþýsýna
Çeþme aktý ben aðladým saka kuþuyla,
Konduðunda ay omzuma
Koynuma aldým gecenin viraneliðini
Ýlk çaldýðým kavalýn aðýtý oldun
Ayrýlýk sesleri daðlardan yankýlanýrken
Kan aktý hasretinle suyundaki çeþme
Ben dertleþtim pýnardaki gölgemle
Dertli pýnar benden çok aðladý
Düþerken ufak bir yakamoz küçük gölede
Fecrin bekçileri serçelerini uyandýrdým
Her su sesindeki kabuslarým geceyi yardý
Çalarken köy ortasý düðündeki davul
Haykýrdým suskunluðumla, yattýðým sarý otlarýn üstünden…