Ey Kâri! Bilir misin, Aþkimýn atesi onu yakmasýn diye Ne kadar caba sarfederim.. Atesim o kadar fazla ki Kalemimden cýkan cümlelere Ziyadesiyle yansýyor, Durduramýyorum.. Dökülüveriyor sanki hüzün denizimden.. Önce benligimi sonra kelamýmdan kývranan kagýdýmý; Y/a/ýkýp geçiyor aniden..ve ben, Durduramýyorum;ne kalemimi Ne de acýmý..
Ve iste ey Kâri! Söylemeyecek misin sende, Bu derdimin devasýný.?!, O týlsýmlý kelamýnla, Anlatmayacak mýsýn arz-ý halimi Ýyi edecek seyleri?! Görmüyor musun tüm bu Caresiz kalan halimi?! Duymuyor musun, Bu sessiz çýglýgýmý.?! Hý !
Caresiz kalemim bu gece . . .
Sosyal Medyada Paylaşın:
hacerR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.