Tar kuşuyum....

Günlerimi biriktiriyorum þimdi
Neden mi?
Tar kuþu gibi
Yanlýz yaþayan,
Güncesi ayrýlýklarla bezenmiþ.

Bedenim
Gurbet güneþlerinde yanan bir çocuðum...

Ne kadar alýþkýným bilsen
Göremeyeceðim yüzlerle selamlaþmak
Yýllarýn yorgunluðuyla bakýyorum
Silik, gizini saklý tutan
Bir daha göremeyeceðim resimlere
Ruhsuzca bakýyorum

Yüzünü çiziyorum yüreðime
Çünkü yüzün arafta saklý zaman
Ürperiyor bedenim.
Dilimde yarým yamalak

Dur gitme!

Bütün özlemler sanki kanýmda çaðlamakta
Elime yapýþmýþ sýcaklýðýn yüreðimi titretiyor

Evet...

O çocuk aðlýyor.
Beni býrakma...
Hangimizin gücü yetti
Yasaklara meyyal aþký dillendirmeye
Yüzünü çiziyorum þimdi.
Kocalarýnýn evinde son yolculuða giden töre kadýnlarý gibi

Ahh üstad!

Hüzün bastý sol yanýma

Ýçim kuþ kanadýnda
Bilsen ne kadar akrabayým bu kanamalara
Gülümseyerek.

Tar kuþuyum.
Topraða mekan tutacaðým
Bir gün tohumlarým bu mekanda çýnara dönüþecek
Yýllara rest çekerek yaþasýn diye
Hiç ardýma bakmadan gideceðim
Yüzünü resmediyorum beynime
____________________________________Ben seni çok özlerim diye.



sermin ÇINAR/izmir




Sosyal Medyada Paylaşın: