Cehennet Odası

Benim de bir odam olmuþtu
Kýzýl saçlý o meleðin evinde
Soðuk ve karanlýktý sabahlarý
Iþýyordu ancak her taraf
Geceleyin yataðýmýn kenarýna geldiðinde

Ah o yataðýmýn kenarýna kývrýlan saçlarý
Ne vardý bu kadar kýzýl olmasaydý
Yakmasaydý beni cehennem ateþlerinde
Daðlamasaydý ciðerlerimi Vateðin türküleriyle…

Desem de bazen;

Unutuveriyorum o karabasanlarý
Karanlýktan kopup gelen
O bakýþlar aklýma geldikçe hemen…

Gerek yok hiç fiziðe, matematiðe
Gerek yok eski bilgelerin
O içinden çýkýlmaz
Paradox veya problemlerine…
Size göz olan göz
Bana bir cennet olurdu
Ýçinde Ahu bakýþlý kanatlýlar
Ve aþk þerbeti akan dereleriyle…
Size bir nefes olan mesafe
Bana “sus” olurdu geçilmez çöllerde…
Bana uzanan eli miydi?
Yoksa biraz önce aramýzdan
Bir melek mi geçti;
Ýþte en iyi bunlar anlatýr; “nedir görece?”

Seviþtim;
Ki saatlerce seviþebiliyormuþ insan
Bir dudak parçasý
Ve tazelik kokan yumuþacýk ellerde
Nefessizdim;
Ki ne zormuþ bir aðaç gibi susmak zorunda kalmak
Öðrendim;
Ki ne yamanmýþ bir bulut gibi dolmak
Ama aðlayamamak…

Susma benim hercai Nemf’im
Býrak nefesinde tadayým
Yýldýzlarýn o mavi semailerini
Çok görme bana diye yalvarýrdým
Bulutlarýn üzerindeki bu gezintiyi…

Kolay mý sanýyorsunuz o dalgalarý aþmak
Tutunmak gibi fýrtýnanýn ortasýnda
Ellerine ulaþmak.
Saldýrýrdý üzerime boynu terlemiþ atlarýyla
Uzun sakallý okyanuslar hemen gürleyerek.
Dedim ya demin de
Bir nefesti sadece istediðim
Bu kadar güçlüðe direnmeye…

Demek ne acý bir inlemekse
Görünürdü hemen bir tane
Toplamýþ eteklerini koþarak
Çimenlerin üzerinden bir gülümseme
Bembeyaz ýþýyan teni
Ve unutma beni çiçekleriyle ellerinde…

Bir nehir akardý saçlarýndan
Dudaklarýma;

…

Karanlýða karýþýrdý etraf
Müzik solurduk þarap kokulu;
Þiirler havada uçuþur
Ve meylederdi yataðýmýz yýldýzlara doðru…

Ýþte bu odaya astým
Çýkarken
Çocukluðumu

Kalsýn;
O’nun yanýnda yaþasýndý sonsuz mutluluðu…
Sosyal Medyada Paylaşın: