HOŞÇA KAL

HOÞÇA KAL

Ayrýldýk...
Ýkimiz de masum çocuklardýk
Suçsuz
Günahsýz
Ýçten pazarlýksýz
Ama biraz acemice
Ve zamansýz

Durumundan bi-haberim
Lakin benim halim nicedir içler acýsý
Karýþtýrýyorum artýk sapla samaný
Doðruyu yanlýþý
Ýyiyi,güzeli nedense ayýramýyorum
Kararsýz,suskun ve umutsuz oldum iç denizimde
Kendimi kendimde bulamýyorum

Oysa bilirsin
Gözünü daldan budaktan sakýnmayan
Yaþamý dört koldan kucaklayan
Ýnsanýn yarasýna pervasýzca sarýlan
Adam gibi bir adamdým bir zaman

Biliyor musun?
Kendimi avutup þiir yazýyorum artýk
Seni yazýyorum
Ýçimi acýtan yanlarýný yazýyorum
Sesini yazýyorum
Gülüþünü yazýyorum
En çok da hasretini yazýyorum
Oysa bilirim
Yazdýklarým ve yazacaklarým sanatýn yüz karasý
Ama nedense kendimi öyle avutuyorum

Yarýný beklemek mutlu adamýn iþi
Ben her gün ayný yaþýyorum
Ayný sokaktan geçip iþime gidiyorum
Ayný yüzleri görüyorum
Ayný günaydýnlar
Ayný merhabalar
Ayný nasýlsýnýz, iyi misinizler
Ayný iþler,deðiþmeyen rutinler
Sonra evime geliyorum
Ayný duvarlar
Ayný kapýlar
Ayný boþluða bakmalar
Ayný karanlýklar
Ayný uykular
Ayný kabuslar
Ve ayný ter içinde uyanmalar
Tekrar iþe gitmeler,gelmeler
Ve sonu belli hikayede
Ýyi ölmeler...

Geçenlerde bütün gücümü toplayýp
Ýstanbul’a geldim.
Mahallene giden otobüse bindim,
Yüreðim çarparak.
Evini gördüm uzaktan,
Ýçim kan aðlayarak.
Yürüdüðün sokaklara baktým,
Buðulu camlarýn ardýndan.
Ölsem, eksiksiz ölürdüm,
Bir kerecik görseydim seni uzaktan.

Ýnsanýn yüreðinin öteki yarýsý
Kaf daðýnýn ardýnda atýyorsa
Ne paranýn
Ne malýn mülkün bir anlamý oluyor
Çalýþmak dünyadan aðýr geliyor
Sen bilmezsin;ama ben artýk umudumu kestim
Senden
Ýstanbul’dan
En çok da kendimden
Þimdi bir dað köyündeyim
Sararmýþ yapraklarýyla
Bir bahçede
Kedi köpek beslemekteyim

Doðru olan nedir?
Bir kafesin kapýsýný aralamak,
Ve uçurmak deðil miydi
Ak bir güvercini bulutlarýn ötesine?
Evet evet doðru olan buydu
Hoþça kal deyip kahrolmak
Lakin güvercinin kanat çýrpýþýnýn saadetiyle avunmak

Anladým artýk hasret geldim bu dünyaya
Sana hasret gideceðim öteki dünyaya
Ýnan,kýrgýn deðilim sana
Verdiðin hüzün bile en büyük mutluluktur bana



HALÝM IRGAR(KAYIP)

Sosyal Medyada Paylaşın: