Gözlerim mutluluðu bulma umudu ile dalýp gidiyor uzaklara doðru arayýþta yalnýzlýðýn içinde bulunduðu mahkumiyetin bitmesini bekler gibi yoruyor bazen nefes almak hele ki nefes alma sebebin yokken varlýðýn somutken soyut olmaktý kalabalýklar içerisinde yalnýzlýk sessizlikti bazen ise ýssýzlýk belki de adýný koyamadýðým ölümdü adým adým sonumu hazýrlayan ben ise kaderin sahnesinde oynayan sadece bir figüran.. Þ.B.
Sosyal Medyada Paylaşın:
lantern_garden Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.