Kenar mahalleli lolitanýn
yaðmur yerine çamur yaðarken
kýrmýzý papuçlarýna,
eteklerini sürüklerken rüzgar,
yüz yýldýr arý kovanlarýnýn cömertliðinden
mahrum býrakýlmýþ bir ayýnýn virane inine
ve iradesiz nefisleri güderken þeytan,
kapý aralýðýnda örümceklerini nöbete býrakarak…
Üstelik birbirlerini hiç tanýmýyorken
otobüs yolculuðu sýrasýnda
ve felaketten henüz kurtulup,
bir telefonluk imdat umarak
yollara düþtüklerinde öylesine tanýþývermiþken…
Ellerini tutuþtururken güven,
bir ömür boyu iffetinin utangaçlýðýndan
mahrum býrakýlmýþ bir hovardanýn avuçlarýna…
Ve ibadetsiz þehvetler isteyen þeytan,
çizdiði kaderlerini kurbanlarýnýn eline tutuþtururken…
Üstelik dönüþ yolculuðundan sonra,
ayrý þehirlerde hiç karþýlaþýlmayacaðýný bilerek
ve birbirlerini hiç aramayacakken
bilinmeyen ad, soyad ve adreslerle…
"Kenar mahalleli lolitanýn, rüzgar yerine
kan bulaþmýþtý allý pullu eteðine…