Aþk saati öyle, ansýzýn durdu. Kalbime üþüþtü kederler, dertler. Yorgun yüreðimi yýllar durdurdu, Bir de kör olasý bu üç harfliler. Söz! Bir þiirden, bir romandan, Ucu yanýk bir mektuptan Yaðmalanmýþ, viran kalmýþ, Kütüphane avlusundan Doluþtular benliðime. Öksüz kalmýþ yüzlerce söz. Yol! Ben gittikçe uzandýlar. Sinsi yýlan gibi, Kývrým kývrým dolandýlar, Ömür bitti, bitmediler Yâre hasret yüreðimi Vuslata yetirmediler. Yas! Üzerinde kara libas, Bir matemin habercisi Sözlerinde hep bir cinas Sokuluyor sinsi-sinsi Ömür gözyaþýyla geçti Nerde hakkýn terazisi? Aþk! Derdimin dermaný mýsýn? Kaderin fermaný mýsýn? Kalpte sýzý, gözde yaþtýn Ruhumu þeytana sattým Geliþin ne vakte kaldý, Sen eþref zamaný mýsýn?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rana Şahnaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.