SE
SEVDİĞİM İLK ADAM(2.KISIM)
Sen gidince,
Unutulmuþ Yusuf gibi mahzun kaldým kuyumda,
Kurþuna dizdim sevgi kokan duygularýmý,
Pir Sultan misali tuzladým yaramý,
Sonra kahve telvesinde aradým izini…
Aradým seni,
Aradým hayaletini utanmayarak,
Tanýdýðým tüm erkeklerin yüzünde…
Yeni bir “sen”e mendil açtým,
Paspal dilenci acziyetinde…
Sen sevdiðim ilk adamdýn…
Öldü gülerken aðlayan gözlerinin rengi,
Gittiðinde eylül sonu ekim baþýydý,
Sonbahardý,bavulsuz yolculuða çýktýðýnda,
“Hazaným” dedim sana,
Uzun boyluydu ölümün,
Ellerim açýkken en bitmez aminler fýsýldadým sana,
Sen sevdiðim ilk adamdýn,
Babamdýn…
Düþünmesi serbest söylenmesi yasaktýn evimizde,
Ne zaman senden kapý açsam,
Annemin gözyaþlarý düþer avuçlarýma,
Mazideki kabre gömdük çünkü seni…
Zamanýn topraðýný saçtýk yüzüne,
Zaman çok açgözlü baba!..
Bütün ayrýntýlarýný çalýp sakladý kendine…
Hýrsýz kedi gibi sessizce geldi ölümün…
Birkaç beden büyük geldi üstüme ayrýlýðýn,
Bilsen,
Ah bilsen baba,
Yüreðimin bohem burukluðunu…
Aðladým Fýrat boþaldý gözlerimden,
Dicle olmak isterdim çorak topraðýna,
Damaðýmdaki tadýmdýn,
Söylenmemiþ türkümdün,
Sen sevdiðim ilk adamdýn,
Babamdýn…
Mevlana çaðrýsýydýn dünden yarýnlara,
Yollar vardý benden sana,
Senden öksüz düþler sokaðýma…
Bir bahardýn her nevruzda yeþerendin,
Sen sevdiðim ilk adamdýn,
Babamdýn…
Bir gün geldim sana,
Annemim güller diktiði mezarýna,
Topraðýný doldurdum avuçlarýma,
Vuslatýn ölüm olup baktý bana,
Her geçen an güzelleþen bir ölüm gibi…
Þeb-i arusa ererken sen sevinçle,
Doðmadý günlerime Þems bir daha
Buruk bir hüzün kaldý geride…
Özlemimdin,
Sen sevdiðim ilk adamdýn,
Babamdýn…
Þimdi,
Çerçeveli bir fotoðraf kaldý,
Ýçinde tertemiz bir yüzü barýndýran…
O yüzde hülyalý bakýþlar kaldý,
Oradaydýn yazýlmamýþ þiir gibi…
Sen ilk,en,ölümüne sevdiðim adamdýn,
Babamdýn…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.