Dumanlar yüklerini taþýyor efkârlarýn,
Buruk vedalar saklý yere düþen küllerde.
Deðeri bilinmedi göz kýrpan yýldýzlarýn,
Uykularý çalýnmýþ, kuþlar garip bu gece.
Ezgisi yine meçhul, sesi kýsýlmýþ nazýn,
Tozlar misafir olmuþ kanatlarýn üstüne.
Karanlýðýn baðrýna yelleri esti sabrýn,
Hislerin avuçlarý boþ duruyor bu gece.
Ýzleri yitirilmiþ umut denen sokaðýn,
Gölgeler gül kokmuyor sevilen niyetine.
Avuntusu baþlýyor seherde bir goncanýn,
Bahçelerdeki renkler özleniyor bu gece.
Anlayabilmek için yokluðu yetti varýn,
Çiçekleri kurudu zamansýz hazan ile.
Nasibine buz çýktý cana deva sýlanýn,
Hayaldeki gurbetin hüznü doldu bu gece.
15.08.2012-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.