Yazýný yoklayýp, gelmiþse güzün,
Cayarak hüznünden, geçer giderim.
Hazana ermeden solmuþsa yüzün,
Kayarak gönlünden, göçer giderim.
Giderim, yok olup, yana yakýla,
Geride koyduðum, dumansýz sýla.
Gömülü nefesin; cana yýkýla,
Yayarak hissini, biçer giderim.
Ardýnda; düþünüp, son kez ah-vah’ý,
Ýz üstü incinmiþ; cümle günahý,
Hasretle bekleþen çýkmaz sabahý,
Soyarak geceden açar giderim.
Dolu dolu aðzda, yakan cümleyi,
Oruçlu genize akan damlayý,
Sað bekleyip, soldan gelen hamleyi,
Sayarak direkten, seçer giderim.
Ruhumdan içeri bakmayan gözü,
Þaþkýn sevdasýna yýkýlan özü,
Bozuk mermi gibi atýlan sözü,
Duyarak yüreðe, saçar giderim.
Sýzlanýp gelmeyen, sancýlý düþ’ün,
Yokluðu nicedir; içten dur,düþün.
Gün gelir senin de olur, düþüþün
Koyarak yerine, uçar giderim.
Elveda demeye kader; aþikâr,
Düþük kaþýn malum; o yola çýkar.
Her ne yaþanmiþsa bil ki, bana kâr,
Diyerek ’hey gidi’, naçar giderim .
Evvelim-ahirim sana müptela,
Ýstemem gölgene, gelmesin belâ.
Endâmýn gel diye, okursa selâ
Uyarak seyrine kaçar giderim.
Nezahat YILDIZ KAYA
Hicret, kaçýnýlmaz olursa þayet,
Ne sitem ederim, ne de þikayet,
Benden istiyorsan böyle bir diyet,
Gözlerim arkada düçar giderim! ........... Mehmet Yaþ