Milletime Destan-1

Çin devâsâ kibriyle dalmýþtý bir uykuya,
Dört bir yanýyla sanki ona âmâde dünya,
Yetmiþ iki millete hükmedecekti güya,
Uyardýn gafletinden düþmaný, hür milletim.

Haykýrdý Yabgu Mete: "Doðu-Batý bizimdir,
Yerin yedi kat altý, Tanrý katý bizimdir.
Temel, iskelet, gövde, duvar, çatý bizimdir.
Gün durmak günü müdür? Atýný sür milletim."

Yürüdün, heybetinden daðlar taþlar eðildi,
Selam durdu tabiat, kurtlar kuþlar eðildi,
Eðilmez denen tahtlar, taçlar, baþlar eðildi,
Vurdu önünde cümle yiðitler diz milletim.

Avazýn bir kor gibi Avrupa’nýn baðrýna
Düþtü. Bereketinle köpürdü Büyük Tuna.
Durup soluklanmadan her gün yeni akýna
Koþturup tüm cihana býraktýn iz milletim.

Seslendi Bumýn Kaðan, "Sefer senin," buyurdu,
"Ey soylu soplu Köktürk, kolla, koru bu yurdu,
Yýllarca, yollar boyu rehber alýp bozkurdu
Kapattýn açtýn nice çaðlarý alp milletim."

Bozkýrýn her köþesi kucak açtý nesline,
Gökte Kök Tanrý bile kulak verdi sesine,
Hak, hukuk, adaleti götürmek için Çin’e,
Öyle bir davrandýn ki, dayanmaz kalp milletim.

Zaman geldi, sükûta uðradý hayallerin,
Karanlýk, etrafýnda soludu derin derin,
Unuttun, hatra gelmez oldu mutlu günlerin,
Esarete dönüþtü hürriyet, oy milletim.

Yalnýz hürriyetin mi? Koca devletin gitti.
Elin, günün, bayraðýn, tuðun, servetin gitti.
Hem hakkýn ve hukukun, hem adaletin gitti.
Koyabilirsen þimdi yerine koy milletim.

Feryat figân bir genç kýz, aðladý; yetim ve dul:
"Çinlinin sözü tatlý, ipeði yumuþak; bil!
Hatun kýzýn cariye oldu, oðullarýn kul;
Olmaya lâyýk iken acuna bey, milletim!

Elli bir kavim idin, þimdi elin nerede?
Bir de hakanýn vardý, hani, beyin nerede?
Nasýl düþtün bu hâle; konuþ, hýrs, kin nerede?
Senin hakkýn deðil bu batak, çýk ey milletim!"

Bu sedâ yükselerek göðü sardý bir zaman,
Kür Þad’ýn yüreðine, od oldu düþtü: "Aman,
Davranýn genç ihtiyar, çoluk, çocuk, bey davran.
At bin, kýlýcýn kuþan. Bu sesi duy milletim."

Kür Þad ve kýrk yoldaþý can verdi varlýðýna,
Nice Kür Þadlar feda olsun kutlu yoluna,
Ancak saygý duyulur, selam durulur buna;
Silkindin, ayaklandýn, þaþýlýr huy milletim.

Dünya senin otaðýn, topraklar halýn yerde,
Gökyüzü göðsün gibi, baþýn bilmem ki nerde!
Ellerinin Tanrý’ya kavuþtuðu o yerde
Yorulmuþ gözlerini kapat bir ân milletim.

Ýþte, Mete, Kür Þad’ý ululuyor bak candan,
Asena, Börteçine kavuþuyor bir yandan,
Doru atlar, yýlkýlar çýktý geldi Turan’dan,
Sana cennet bu olsa gerektir, can milletim.

14.08.2012-15.08.2012
Sosyal Medyada Paylaşın: