Sığın Kendine

uzun zaman oldu sesine sesim çarpmayalý
cümlelerinde kaybolmayalý
ya gözlerin küs bana
ya yüreðin ismime uzak
saklýyorum hala kýrgýn günleri akþamlara
sabaha varmýyor gözlerim
olmayýþýnla yaþamaya alýþtým
hep kendime sýðýnmaya çalýþtým

armaðandý ya yokluðun bana
yatýp kalkýp içime çekiyorum sensizliði
meðer ne iyi etmiþim
seni geçmiþe gömmekle
tozlu raflarda ne de güzel duruyor ismin


sende sabahýn seherini bekle
güneþin sarýsýný
bir de gecenin karasýný
sür ömrünün soysuz suretine

sarhoþluðum geçmiyor hala
dilim adýný söylemesin diye
her gece kadehlerle buluþuyor dudaklarým
dokunma tuz bastýðým yaralarýma
kanatýrsýn, acýtýrsýn yine
vurup kaçtýðýn
sükuta ermeyen yarýnlarýma


kýþýn karasý, iklimin yarýsý gözlerin
baðrýmda umarsýz sýzýn
kör düðüm oldu düþlerim
yine hýçkýrýklara boðuluyorum
anýldýmý adým bilmiyorum
belki de öyle sanmak istiyorum

kör olasý aþk
varma bana artýk
uðrama çer çöp atýlmýþ
birazda karaya bulanmýþ sol yanýma
gittiðin günden beri
ben kendi yaðýmda kavrulmayý da öðrendim
yalnýz ve sessiz

s.ç
Sosyal Medyada Paylaşın: