ben asi bir gemiyim dümensizim hiç dümen çevirmedim bu güne kadar ne baðlar beni rotalar ne de en onulmaz fýrtýnalar. aklýna buyruðum. kimseyi takmam ne aklýma ne peþime ben kendime kuyruðum. nereyi gezsem, hangi büyük dalgaya hangi þimþekli fýrtýnaya rast gelsem beklemem. bir huzur limaným var benim. onun yaný baþýna vardýðýmda yelkenlerimi sinesine sardýðýmda kýyýsýna saçlarýndan demirlendiðimde mutlu bir sessizlik olur dört bir yanýmda deniz durgunda dertlerim vurgunda kalýr. ah öyle bir limandýr ki o ona yanaþtýðým her günde gam keder sürgünde. gülen bir yüzü,tatlý bir sesi hele o mis kokan nefesi... yumuþacýk elleri,ipek gibi teni ah ciðer deler geçer gözleri hele o insan mayasý yüreði... bak iþte; yine köpürtüp sularý, yarýp geçip fýrtýnalarý kýyýna vurasým geldi. ey yüreðimin huzur limaný. iyi ki varsýn be. nasýl aþardým bu ummanlarý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
KARASU005 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.