-VEFASIZ-

Efkar dolmuþ bulutlarýn gözlerine,
Gökyüzü gecenin karanlýðýna bürünmüþ.

Uzandým diktim gözlerimi o karanlýða,
Sanki sen vardýn o hengamenin içinde.

Yýldýzlara,kara dumana ve karanlýða inat,
Her þeye raðmen sana seslendim delicesine.

Üzüntüsü göz bebeklerine dolmuþ yaðmura sordum,
O vefasýz yar nerede diye?

Gök gürlerdi, þimþekler çaktý yüzüme,
Sanki günahkarmýþým gibi kýzdýlar bana.

Madem yarin vefasýz,
Býrak asil ol, kendin ol dediler,
Ne yapacaksýn sana hayrý olmayan birini diye.

Sonra doðruldum ve dayanamadým baðýrdým;
Sen dedim yaðmura;
Nem olmadan bulutlarýn yükselebilir mi göðe?
Yada sen, gök, bulut olmadan gürleyebilir misin?
Yahut þimþek sen;
Gök gürlemeden, sen öldürücü olabilir misin?

En son aðýr aðýr mýrýldandým;
Ýþte o vefasýz olmadan ne nefes alabilirim,
Ne gülebilirim,
Ne de yaþayabilirim..

__SythN__
Sosyal Medyada Paylaşın: