Terk edilmiþ aþýklarýn son duraðýyým..! Kalpleri kýrýk son tren’i kaçýranlarla dolu, Bakýnca etrafýma benim gibi sevenlerle dolu, Kalemimden acý þiirler yazýlýyor. Yalnýzlýðý tadan her aþýktan bir parça, Terk edilmiþ sevdalýdan bir kelime, Yazmakta kalem bu son durakta..!
Hüzün dolu mor bir gecede? Beklediðim bu son durakta, Sýrtýmý dayadýðým bu duvarda, Öfkeyle gözlerim sana bakmakta, Nice aþklara tanýk oldum, Nice aþk þiirleri yazdým, Son durakta kalan ben oldum hep.
Tren kalkmýþ son duraktan...! Arkasýnda sis dolu bir bulut kalmakta, Gözyaþlarý sel olmuþ yanaklardan akmakta, Bir adam gel gitme diyordu son durakta, Arkanda yaþayan bir beden býrakma diyordu, O beklediðim en son durakta.
Kalpler kan revan içinde..! Yüzler kýrýþmýþ saçlara aklar dolmakta, Elleri semada nasýr tutmuþ parmaklar, Yaðmur bulutu gibi aðlayan gözler, Kelemden aþka yazýlan en güzel sözler, Durakta bekleyen þahýs bir kadýný özler,
Son durakta belki bu son sözlerim..! Seni andýkça aðlar bu gözlerim, Bir duaya muhtaç bu ellerim, Son sözümde bile seni özlerim, Ölsem de ben seni severim, Sana bu son sözlerim....
kosarli47/mehmet emin dað Sosyal Medyada Paylaşın:
kosarli 47 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.