Kendi Kimliğime Düşen Ses

Bakir ölümlerimiz var bizim,
Ýnsan eli deðmemiþ
Göz gözü görmeyen bir diyarda,
Karanlýða yenik düþüp topraðýn baðrýnda perçem vermiþ!

Sulanmamýþ çiçeklerin, çýnarlarýn gölgesinde barýnma çabasý gibi
Baþ gösterir göstermez, baþýna göz diker gaddar insanoðlu
Yaþamayý yol kenarýndan geçen bir kamyonun kasasýna yüklemiþler,
Sýrtýnda kamçý izleri, tan aðarmaz bu diyarda sen yürü,
Yürü ki, þaha kalkmasýn duygularýn,
Otur büyüt içinde,
Kor olsun, ateþ olsun, ama yanmasýn,
Yakmasýn cennete kök salmýþ dallarýný,
Kimliðini, ayýn mabedinde gizle,
Gizle ki görmesinler gündüzün þerrinde niyetini…

Topraða karýþmamýþ iyi niyetler besliyoruz, tavan aramýzda,
Yan gözle bakýlmamýþ sahte yüzler saklýyoruz hala eskiden kalma,
Biriktiriyoruz günahlarýmýzý tanrýnýn iki göz odasýnda,
Ve büyümüyor çocuklar bu diyarda!
Büyütemiyoruz,
Büyütmüyorlar!


Sosyal Medyada Paylaşın: