Evi þu tepeye oturt geniþ olsun penceresi deniz görsün, birkaç ada Ýstanbul ne çok uzak ne de çok yakýn olsun bahçede fesleðen, sümbül elma, erik, kaysý, ceviz gökte kýrlangýç bulutlar yeþilin tüm tonlarýný sür mavinin açýk koyusunu...
Kadýný balkona koysan kitap okusun diye adamý da gülleri budarken nerde olacaklar peki komþular, bir de çocuklar sevinçler sýðdý diyelim ya kaygýlar, ya üzüntüler savaþlar, kýyýmlar nerde nerde cennet, nerde cehennem aþklar mý eksilsin, ayrýlýklar mý...
Ya resmi unut, ya dünyayý...
Timur, 22 Temmuz 2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Timur Kocaoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.