Bendim benimdim etle týrnak kadar gözümün karasýyla gönlümün yarasý gibi yüzümdüm baþýmdým ayaklarýmdým nasýl oldu yitirdim nerde unuttum nerde düþürdüm beni...
Bendim benimdim arsýz çocuktum, densiz bunak kýrýp geçirdim yakýp yandýrdým yalvardým yakardým sýzlandým nasýl oldu nasýl yaptým hangi gün hangi ayda ya kitaplar arasýnda ya bir koltuk bir sokak bir þehir bir ülkede nasýl oldu yitirdim nerde unuttum nerde düþürdüm beni...
Bendim benimdim hem benimsediðimdim hem benzediðim en azýndan bendekiydim nerde unuttum nerde düþürdüm beni...
Timur, 14 Mart 2012
Resim: Türkistanlý Türk ressamý Mehmed Siyah Kalem (14-15. yüzyýl, Topkapý Sarayý) / Resmin sol üst yanýnda Arap alfabesiyle "Kâr-i ustâd Mehmed Siyah Kalem" (Ustâd Mehmed Siyah Kalem"in iþi) yazýyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Timur Kocaoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.