Kar yaðýyordu kirpiklerime
Zifiri karanlýkta bir tek ben
Bir bendim yüreði titreyen
Rüzgar vuruyordu çýplak ellerime
Dallara sürtüyordu kolum gelip geçerken
Hiçbir iz býrakmamýþtým geride
Çekip gitmenin lanetliðini yaþýyordum
Oysa ki pek mümkün deðildi
Deðildi günahsýz,tertemiz ölmek
Kar yaðýyordu kirpiklerime
Ýlk haykýrýþ,bu ilk yakarýþ
Elveda sözcüðü çýkmamýþtý dudaklarýmdan
Sýyýrýp geçmiþti beni baþkalarýnýn hayatý
Bu sefer zifiri karanlýkta bir tek sen
Gölgesi düþmekteydi soðuðun taþlý yollara
Usul usul kirpiklerime kar yaðarken
Yol almýþtý bir zavallý ölüme giderken
Kar yaðýyordu kirpiklerime
Ne sen ne de ben
Saðdýk ölüme teðet geçerken
Seyirlikti oynadýðýmýz oyunlar
Adým attýðýmýz her kuytuda gardiyanlar
Oysa ki daha çok gençtik ikimiz de
Bu sefer isabetliydi kurþunlar
Birer ölüydük mezarda ayrýlan
$!B£L
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.