Bahtsız Adam

Soðuk bir kýþ gününün sabahýna uyandýn,
Bir sýcak dokunuþa, tatlý gülüþe kandýn.
Þefkatiyle silince ilk gözyaþýný annen,
Ömrünün kalanýný bahar olacak sandýn.

Fakat cihanda ne yaz, ne beklediðin bahar;
Cihanda bir zemheri, cihanda kara kýþ var.
Sen düþtüðün çukurun farkýna varamadan
Görmediðin ufukta hüküm sürecek daðlar.

Henüz ilk adýmýný atmadan düþeceksin,
Býrak, þimdi kahrýný zavallý annen çeksin.
Daha senin önüne bince engel çýkacak,
Daha düþmanlarýnla nice dövüþeceksin.

Sen açmak istedikçe hep kapanan kucaklar,
Baþkalarýna aþkla, þevkle açýlacaklar.
Senin bin bir zahmetle yarattýðýn hayalin
Tadýna, sen deðil, baþkalarý bakacaklar.

Bir karýn, çocuklarýn ve baþýný sokacak
Ufacýk, kutu gibi bir de evin olacak.
Sen ellerin iþinde terini dökeceksin,
O terle kaynamaya devam edecek ocak.

Sen hiç beklemiyorken kapkaranlýk bir gece,
Karþýnda daðlar gibi Azrail’i görünce,
Kitlenecek diþlerin, açýlmayacak aðzýn,
Dökülemeyecek dudaðýndan iki hece.

Olmayacak ömrünce ne tacýn ne de tahtýn,
Her lâzým olduðunda yüz çevirecek bahtýn.
Görüyorsun ki iþte, sen en büyük hatayý
O soðuk kýþ gününde, bir kez doðmakla yaptýn.

14.07.2011
Sosyal Medyada Paylaşın: