Burasý çok aydýnlýk,
Gözlerim kamaþýyor, dikkatim daðýlýyor,
Camda yutulan ýþýk ile
Gecenin sesini dinlemeliyim balkondan.
Bakarsýn kuþlar uçar bizim göle,
Çýrpýlan kanatlarýn izinde
Seyyah olurum eski günlerime.
Belki efkarýn pençesine tutulurum,
Savrulan dumanlarda teselli bulurum.
Yýldýzlardan pervane yaparým kendime,
Açarým baðrýmý, kederimi soðuturum,
Sen beni merak etme.
Bana müsaade canýmýn içi,
Bölmeliyim rüyasýný, zira
Defterin, kalemin uyanma zamaný þimdi.
Ardýmdan kaþlarýný çatma yine!
Dýþarýsý sinek kaynýyordur, elbette haklýsýn.
Kapýyý açmadan çýkacaktým ama
Bir türlü baþaramadým, kusura bakma!
05.08.2012-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.