Baþýmý kaldýrmadan yürüdüðüm yolun çok uzamasý yormuþtu beni,tanýmadýðým yüzlerin ceremesini çekiyor olmam da ayrý bir konuydu aslýnda rüzgarýn saçlarýmla dans etmesi de tuhaftý.. Yalnýzdým yada yalnýzlarý oynuyordum bilmiyorum ama gökyüzü hiç bu kadar gülümsememiþti bana. Sanýrým oda beni seviyordu.
ELif YILmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eliff_Q Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.