KARA TREN
KARA TREN
Sen’le vurdun beni çýktýn zýrhýndan
Surlarýný devirdin savurdun bir bakýþýný,
Yýðýldým yerlere Sen’le vuruldum yüreðimden;
Sensizliði döktün üzerime çöp konteynerleriyle
Sensizliði yaþadým yýllar boyu ölümsüzcesine
Seni istemiþtim ben, ölümsüzlüðü verdin bana.
Bir yeraltý þahmeraný oldun geçtin Konya’yý,
Dayandýn Ýstanbul surlarýna yeni surlar kurdun
Akþam olmuþtu, gelmiþtin uzak bir yoldan
Ardýnda günahlarýný taþýyordu bir kara tren
Bir deve katarýda yaþýyordu tek bir yalanýný
Bensizlikte sürükleniyordu ardýnda.
Geçtin kýldan ince bir köprüyü yardýmlarýmla
Kantarlar günahlarýnla parçalandýlar
Buyruðumu bekliyordu binlerce ölüm meleði
Yýkýldýn ayaklarýma soktun elini göðsüne
Altýn yüreðini çýkardýn bir elmas yazý vardý,
’’Yalnýzca seni sevmiþtim.’’Diyordu.
MUSTAFA SÖYLEMEZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa söylemez Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.