Büyüdükçe Öğrendik

Karýþ karýþ saydýðým topraðýn mahsulüydü
Özlemlerimde yetiþen figanlarým
Vazgeçmiþken arsýz ayrýlýklarýn
Küflü resimlerinden
Gönül çeperine yazdýðým harfler kadardý adýn


Sarý baþaklarýn arasýnda çoðalan çocuk yaným
Sende býraktý yalýn ayak koþuþlarýný
Bir sana vardý sevgiye boyun eðmiþ adýmlarým


Yaðmurlar yaðarken sesinden duyduðum anýlar
Fýrtýnalarým oluyor yokluðun
Sel olup sol yanýma yaðdýðý vakitlerde
Buðusunda titriyorum
Sensiz yalýn düþüncelerin mahkûmiyetin de


Tebeþir tozunda öðrendim yazmayý
Þimdi kalem düþmüyor elimden


Biriktiriyorum adýna yazacaðým satýrlarý
Sýrrý çözümlenemez bir gariplikti benimkisi
Fütursuzca iç çekip
Kahrederken yokluðuna
Yeniden düþtün varlýðýnla, baðrýma


Beyaz duvarlarýma
Siyah resimler çizmekten vazgeçtim
Sen beni aydýnlýðýn seçtiðin günden beri


Þimdi gülüþünde doðup
Her gün yeniden seyrediyorum gözlerini
Ýçime çekiyorum
Avuç dolusu sevdaný
Baþýný omzuma yaslayýp
Kurduðun cümleleri seviyorum
Aþk ile…

s.ç

Sosyal Medyada Paylaşın: